penceredeki

O gece çok yorgundum.Ama sadece yorgunluk... Güç bela odama gidip
yataga yattım.Yatagım anormal derecede soguktu. sanki buz kütleleri
vardı yatagımda. oysa aylardan nisandı ve annem romatizmaları oldugu
icin kaloriferleri yakmaya devam ediyordu.

o soguk yatakta
uyumaya çalışırken pencereden bir ses geldi. sanki biri pencereye
vuruyordu. o an tüm tüylerim diken diken oldu. şu anda bu satırları
yazarken bile ürperiyorum ama neden bilmem o anlık bir cesaretle
yatagımdan dogruldum ve pencereye gittim. güneslik çekiliydi ve
actıgımda karşıma ne çıkacagını bilmiyordum. buna rağmen hic
düsünmeden, sanki aklımı kaybetmiş gibi güneşligi açtım. tam karşımda
bir adam duruyordu. oysa evimiz ücüncü kattaydı. bana bakıyor,
gülümsüyor ve camı acmamı söylüyordu. taş kesilmiştim. camı açmadan
yatagıma dogru döndüm. orada, yatagımda oturuyordu... gözlerimi
kapattım ve bildigim tüm duaları okudum. yanımdan geçtigini,
süzüldügünü duyuyor ama hic hareket etmeden sadece dua ediyordum.
gözlerimi yeniden açtıgımda gün ışıyordu...
alıntı